تولدم مبارک

امروز که به تقویم نگاه کردم دیدم ای دل غافل یک سال دیگه هم گذشت و هیچی به هیچی.ما چقدر راحت ثانیه هامون رو از دست می دیم.انگار زمان عجله داره .شایدم یکی دنبالش کرده.روزها می گذرن و جای خودشون رو به هفته ها ؛ماه ها؛فصل ها و......سالها می دن.به همین راحتی ۲۳سال گذشت.تو یه چشم به هم زدن.انگار همین دیروز بود که با بچه ها تو کوچه بازی می کردم.قایم موشک؛لیله؛خاله بازی و ..........حالا چی؟چند سال بعد چی؟حتما تا چشم به هم بزنم وقت رفتنم هم رسیده.دنیاست دیگه چه سخت بگیریم چه آسون می گذره.اصلا فراموش کرده بودم امروز ۲ بهمنه و روز تولد من!!!!!! می خوام این پست رو برای خودم بنویسم تا یادم نره امروز چه احساسی دارم.معمولا آدم ها روز تولدشون خوشحالن اما نمی دونم چرا تا فهمیدم روز تولدمه دلم گرفت !!!! از خودم می پرسم چرا؟زهرا چرا باید این احساس رو داشته باشی؟شاید چون هنوز نتونستم اون فکری که تو مغزم هست رو پیاده کنم.شایدم هنوز هم روزهای زندگیم رو به شوخی و خنده می گذرونم!!!!!بد نیست یه ذره جدی با خودم برخورد کنم.زهرا این تو بمیری ها از اون تو بمیری ها نیست.بچه جان بسته.یه کم جدی باش.دیگه داری بزرگ می شی!!!.((فراموش نکن به خودت چه قولی دادی.)) تا سال دیگه باید یه چیز درست و حسابی بنویسی.نه مثل اولی یه نوشته دست سوم.می فهمی؟؟؟؟؟؟؟؟ یه چیز نو.یه چیز جدید.باید بتونی حرفات رو بزنی.می فهمی ؟

خدایا نمی دانم تلاطم امواج زندگی مرا به کدامین سو خواهد برد وبا چه موانعی برخورد خواهم کردو به کدامین دریا خواهم پیوست اما به خوبی می دانم سرنوشت دریادلان آبی به وسعت آسمان هاست.

حس می کنی در انزوای خودسکوت مرگباراشک ها را؟!!!

تو از آفتاب دوری ومن ازتو.من این سکوت را؛این فاصله را؛سالهاست می شناسم.حتی وقتی شاپرک ها در سوگ بهار می مردند وبرگ ها دیرزمانی زیرپای شب خردمی شدندوباغ خواب جوانه ها را می دید.من بارها در تنهایی باغ گریسته ام.من دست های پرواز را در میان هق هق باران جسته ام.

کاش می شد ازاین باغ کوچید.یاس ها می گویند:دور نیست آن روز که بتوان با نیلوفرها پیچید و باقاصدک ها خواند.آری آن روز نزدیک است