نگاه که نمی کنی
سرت که پایین است همه جاپرازخلا می شود
می توانم جایی برای
دوستت دارم بیابم جایی برای نفرت
سرت رابالا نگیر
برای دست کمـاین نخستین و واپسین انتخاب
سرت رابالا نگیر
هراسم از این است
جذبه چشمانت
حق انتخاب
این اولین نشانه آزادی را فنا کند
خدانکند............خدانکند
به من اعتماد کن
به انتخابم
چرا که بالغ شده ام.
پر پرواز ندارم
اما
دلی دارم و حسرت درناها
وبه هنگامی که مرغان مهاجر
در دریاچه ماهتاب پارو می کشند
خوشا رها کردن و رفتن؛
خوابی دیگر به مردابی دیگر!
خوشاماندابی دیگر
به ساحلی دیگر به دریایی دیگر!
خوشاپرکشیدن خوشارهایی
خوشااگرنه رها زیستن مردن به رهائی!
آه این پرنده
دراین قفس تنگ
نمی خواند.
*****************************************************
اگربگویم که سعادت
حادثه ئی است براساس اشتباهی؛
اندوه
سراپایش را دربرمیگیرد
چنان چون دریاچه ئی که سنگی را
ونیروانا که بودارا
چراکه سعادت را
جزدرقلمرو عشق بازنشناخته است
عشقی که به جزتفاهمی آشکار
نیست.
برچهره زندگانی من که بر آن
هر شیار ازاندوه جانکاهی حکایتی می کند.
آیدا لبخند آمرزشی است.
نخست دیرزمانی دراو نگریستم
چندان که چون نظر از وی بازگرفتم
درپیرامون من
همه چیزی به هیات اودرآمده بود
آنگاه دانستم که مرادیگر
ازاو گریز نیست.